✅ Ik ben Tine, 42 jaar.
✅ Gediplomeerd Verlies- en rouwcoach.
✅ Mama van twee tienerzonen.
✅ Maar vooral: iemand die dit pad zelf bewandeld heeft. Dat scheiden pijn doet? Dat weet ik. Want ik heb het zélf meegemaakt. Als kind én als volwassene.
Ik weet hoe diep een scheiding snijdt. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 11 jaar was. En hoewel ze het vast goed bedoelden, voelden wij als kinderen vooral de verdeeldheid.
Heel het gezin viel uit elkaar.
En dat blijf je als kind, tiener, en zelfs als volwassene nog meedragen. Aparte verjaardagsfeestjes voor de kleinkinderen. Uitspraken over elkaar die je niet hoeft te horen.
Het leerde me: het is niet de scheiding zelf, die het ergste is voor de kinderen. Het gaat erom hoe je ermee omgaat. Wat je uitdraagt naar je kinderen, waar je blijft hangen. Een niet-verwerkte breuk zorgt voor niet-verwerkte emoties. En die verlammen je als ex-partner en als mama of papa. Die zorgen ervoor dat je boos en bitter blijft. Naar elkaar toe, maar ook in je eigen leven.
Mijn fascinatie voor hoe mensen verbinden, communiceren en omgaan met emoties voelde ik altijd al:
Ik studeerde Communicatiemanagement, en was vooral geboeid door wat er ónder woorden schuilgaat. Waarom zeggen mensen wat ze zeggen?
Daarnaast volgde ik een Lerarenopleiding met stevige modules over pedagogiek, groepsdynamiek en psychologie. Wat me daar vooral raakte? Hoe gedrag vaak maar het topje van de ijsberg is.
Ik scheidde van de papa van mijn zonen.
Later ging ook na 4 jaar, de relatie met mijn nieuwe partner stuk. We woonden twee jaar samen als nieuw samengesteld gezin met vijf kinderen.
Twee keer stoppen van iets dat niet langer werkte. Twee keer bewust afscheid nemen – en toch: twee keer rouwen. Want ook al stond ik achter de beslissing, de realiteit van een scheiding is hard. Het is niet zomaar 'de pagina omslaan'. Het is: een kapot gezin, een identiteit en toekomst die je moet herschrijven.
De eerste keer ging het vooral om afscheid nemen van het beeld van een traditioneel gezin. Aanvaarden dat je er als ouder niet altijd bij bent – bij de leuke én de moeilijke momenten. Dat is nog steeds een van de moeilijkste dingen.
De tweede keer voelde eigenlijk nog intenser. Door de manier waarop het eindigde. En omdat er 5 kinderen in mee gesleurd werden, die daar zelf niet voor kozen. Omdat niemand begint aan een nieuwe relatie, om ze zo te zien stranden.
Ik weet dus hoe het voelt om te balanceren tussen verdriet en opluchting, tussen missen en herademen, tussen vasthouden en loslaten.
Zo begon mijn zoektocht naar wat scheiden écht met je doet. En vooral: hoe je daar sterker uitkomt – voor jezelf, en voor je kinderen. Want ik weet ook: herstel is mogelijk. Groei is mogelijk. Vertrouwen is mogelijk.
Tijdens mijn eigen scheidingen voelde ik hoe weinig ruimte er is voor rouw. Want ja, scheiden ís rouwen. Ook als jij zelf achter de beslissing staat. Het verlies van je veilige cocon, je toekomstplannen, gedeelde gewoontes, structuur. Soms zelfs een stukje van jezelf. Maar dat wordt zelden zo benoemd. De wereld raast door. Vrienden, collega’s, familie – ze bedoelen het goed. Maar vaak geven ze ook advies over iets wat ze niet kennen, of ze minimaliseren de pijn.
Daarom ging ik me verdiepen in verliesverwerking. En als gediplomeerd Verlies- en rouwcoach besef ik maar al te goed: een scheiding is niet “gewoon uit elkaar gaan”. Met zachtheid wil ik deelgenoten dat begrip en die richting bieden.
Alles wat ik in mijn online programma's deel, vertrekt dus vanuit die ervaring en die professionele kennis. Als iemand die met je meeloopt. Die jou helpt om stil te staan bij wat je voelt, en waarom het soms zó zwaar kan zijn. Die je naar de juiste inzichten en antwoorden leidt. En die je helpt om zachtjes opnieuw richting te vinden. Voor jezelf. Voor je kinderen.
© Verwerk je scheiding- Algemene Voorwaarden - Privacyverklaring